A.C.E Teşekkür Konseri; Byeongkwan'ın Hikayesi

“Bir mermi daha var”

DH: Bu arka plan müziğini kapatabilir miyiz? hahaha
BK: Yoksa hikayeme başlayamayacağım.
DH: Şimdi burda olduğumuza göre, kral isseuni
JH: Yavaşça, yavaşça... neden yavaşça başlamıyorsun?
DH: Jason’ın da bunun için hazırlandığını duydum... ne hazırladın?
BK: Hyunglar kendi hikayelerini hazırlarken her şeyi arkadan izledim.
DH: o zaman sana bunu (söyledikleri şeylerin yazdığı kart) vermeme gerek yok değil mi? 
BK: ah.. tabiki yok
DH: Gerçekten mi?
JH:Ooo~~
BK: Bütün cevaplar çoktan kafamda yazılı..
(Donghun Jason’a kartı şaka yaparak uzatıp geri çekiyor)
BK: Teşekkü... ayy?. Kart olmadan da sıkıntı yok ama elimde olursa daha iyi olur.. Çünkü söylemek istediğim şeyler biraz komik, bir de bütün hyunglar kitaplardan sözler seçtiği için ben filmlerden klasik sözler seçeceğim. Bu söz <Ahjussi> filminden: “hala bir mermi daha var.” Müzik, başla!

SY: Ah, mod değişti...

BK: evet~ az önce ortam biraz üzücü olduğu için konuşmamı hareketli yapmak istedim. Şimdi konuşmama başlayacağım.

Ortaokulun ilk senesinde dans etmeyi çok sevdiğim için şarkıcı olmayı hayal ediyordum. Tabi ki çevremden çok kötü tepkiler aldım. Dans etmeyi bile bilmediğimi söylüyorlardı. Annem ve babam da çok net bir şekilde karşı çıktı, en yakın arkadaşlarım bile nasıl şarkıcı olacağımı, o kadar yakışıklı bile olmadığımı söylediler. Ben de daha kilo vermediğimi, nasıl dans edileceğini ve şarkı söyleneceğini öğrenmediğimi düşündüm bu yüzden de nasıl beni değerlendirdiklerini sorguladım. Bu düşünceyle çok sıkı çalıştım. Ortaokul sırasında dans çalıştım. Bu sırada çok fazla şirkete başvurdum ve çokça başarısız oldum. Sonra sanat lisesine girdim. 3. yılımda bile çalışmaya ve seçmelere katılmaya devam ettim, buna rağmen “şarkı söyleyemiyorsun, çok kısasın, şirketimize uymuyorsun” gibi bahanelerle karşılaştım. Gerçekten şaka yapmıyorum, 50 yere gittim ve hepsi tarafından reddedildim.

JH:50 mi? Vaahh

BK: evet, gerçekten o kadar çok seçmeye katıldım, ama gerçekten bırakmak istiyordum, ve ‘o zaman sadece dans ederim.’ diye düşündüm. Çünkü dans etmeyi hep çok sevmiştim, ‘‘o zaman sadece dans ederim.’’. Böyle bir planım vardı. O zamanlar tanıdığım bir hyung bana bir şirketin açık seçmeler düzenlediğini söyledi, ben de son çabam olarak onunla birlikte bu seçmelere gittim. Bunun sonucu olarak 1. oldum, kalbim benim için hala bir şansın olduğunu söylüyordu. Filmdeki anlamından biraz farklı olsa da, “hala bir mermi daha var” , bunu nasıl açıklayabilirim, tıpki bir atasözü gibi... Bu yüzden de bir kez daha deneyelim, pes etmeyelim, eğer pes ediyorsak da son bir kez daha deneyelim. Maknae Chan ile de burada tanıştım. Bu şirketten ayrıldığımda da pes etmek istedim, elimden geleni yaptığımı, bunun son olduğunu düşündüm. Buna rağmen Chan ile devam ettim, “bir mermi daha var” diye düşünerek... 

Böylece de Kral Wow, Tanrı Donghun ve İmparator Junhee ile tanıştım.
JH: İmparator Junhee mi? Hahahhah
BK: gerçekten... evet, herkes ile tanışmak...
DH: Bu sözü artık değiştirmelisin, değil mi?
BK: hm?
DH: Şu an “bir mermi daha var” değil, “ zaten mermiler ile dolu.”
BK: ah~
Choice: oooooooo~~~
BK: Rus Ruleti gibi

Bu sözlerle demek istediğim şey hiçbir şeyin imkansız olmadığı. Ortaokulun ilk senesinde çok gülünesi bir yaşta olduğum doğru, her gün evde uyur, kardeşim ile bilgisayar oynardım. Yani sonraki yaşlarımda da oynadım, çok tembeldim. Bir şeye bir aydan uzun süre dayanamayan bir insandım, ama dansa gelirsek başladığım andan itibaren şimdiye ne kadar zaman oldu?.. 9 yıl mı? Teşekkürler.. bu 9 yıl boyunca dans etmeyi hiç bırakmadım. Umarım kimse pes etmez, bir kez daha dener. Sonucu değiştirebilir. Herkese teşekkürler~!
DH: Çok yakışıklıı ~

BK: Neyse şimdi post-it lere bakalım..

ACE TURKEY EKİBİ